De voorlaatste dag tennissen. Het was bij sommige partijen super spannend want vandaag werden ongeveer de finale wedstrijden bepaald.

Hier het verslag van Jos met voor hem de high light Ha Mam:

Vandaag neem ik het verhaalstokje over van Franca en Maarten. Marianne en ik zijn vorig jaar bij de club gekomen op uitnodiging van Wim Kramers tijdens een crematie van een oud Toledo lid. Toledo is de tennisvereniging op de KMA, waarvan ik voorzitter mag zijn. Eerst had ik niet zoveel zin om naar Turkije af te reizen en me daar uit de naad te spelen, maar ik ging thuis toch maar stiekem het internet op om informatie te zoeken over het Miracle resort en ik werd steeds enthousiaster, dus belletje naar Wim en die heeft Tebbe de blijde kont gedaan dat er een 16^e speler was gevonden.

Marianne aan de fluit en ik won de poedelprijs. Na een jaar van noeste trainingsarbeid was ik bereid de eerste plaats van Leo over te nemen, maar helaas verliepen de twee eerste wedstrijddagen rampzalig, ik speelde als een krant en Marianne hielp ook niet echt mee door steeds “voor mij te vroeg” af te fluiten.

Terug naar de dag van vandaag. Tebbe wist weer een gemêleerd spelersveld op te stellen, er werden nu een dames dubbel en een heren dubbel gespeeld en ook, helaas voor mij een heren enkel spel.

Miriam pleegde nog een aanslag op de fluitist, maar gelukkig geen gevolgen. Tijdens de pauze werden we vermaakt door 2 heren van het animatieteam en ook Jos werd uitgedaagd, wie de meeste spieren had is nu nog niet duidelijk geworden.

Deze middag vertrokken we om 15.00 met 11 man/vrouw naar een Hamam in Antalya, typisch Hollands, deze Hamam was 3 x zo goedkoop als bij ons in het hotel, Miriam geweldig geregeld.

Wat moet je je voorstellen bij zo’n Hamam. Ik had al visioenen van gretige maagden die ons vriendelijk doch hardhandig onder handen nemen. Maar mijn herinneringen aan een James Bond film gaven aan dat de Hamam meesters, potige Turkse sumo worstelaars waren en dat trekt toch niet zo. Hamam heeft zich ontwikkeld uit de Romeinse en Byzantijns badhuizen en zijn door het Ottomaanse rijk via Hongarije (Boedapest - Gellert) ook gemeengoed geworden in Nederland.

Gelukkig waren er Indonesische, Kirgizische en andere Oost Aziatische dames, ook werden een aantal dames verwend door mannelijke masseurs. Jos, Douwe, Franca en Tilly trapten weer in de vooraf opgezette val, zij moesten vanwege vastzittende rugspieren, nekspieren en opkomende hoofdpijnen een extra behandeling met een zeer genezende zalf ondergaan. Zo gezegd zo gedaan, die behandelingen duurden ongeveer een ½ uur langer en werden extra geprijsd en veroorzaakten ook een latere terugreis naar het Miracle hotel.

Al met al een wederom enerverende dag,

Jos Bokkelkamp

P.s.
Ronald wil hier toch nog wel een voetnoot bijzetten.
Jacomien moest bijna een reanimatie krijgen. Jos kwam namelijk naar beneden met de legendarische woorden “Alles zat vast” waarop zij bijna in de lachstuip van haar stoel af schoof onder de tafel.
Op de woorden zijn ook al wat variaties gekomen zoals “los gemaakt…. van je geld”, “Jos gaat nu Total Loss” etc.