Vandaag een tekst van Wim Kramer. Het gaat dit keer niet over tennis maar over zijn tweede passie: Bridge

Ik wil alvorens wel iet over het tennis kwijt. We hebben vol enthousiastme vanochtend weer gespeeld in een zonovergoten Miracle. In de pauze rond 11 uur nog wel even over de husselaars gehad en vroegen ons af of jullie ook buiten konden koffiedrinken.

De blessure van Franca is zo goed als over en omdat we een liefhebber in het hotel hadden gevonden konden we op vier banen spelen.

In de middag is er een ploegje naar de oude stad gegaan, enkele bij het zwembad en de rest aan het strand. We hebben geweldig weer en de wind is gaan liggen gelukkig.

Het eten 's avond is steeds een feest. Zie nog steeds kans 2 lange tafels in een hoek van het restaurant te ritselen en iedereen is lyrisch over wat er allemaal wordt aangeboden.

Van Wim:

Tennis- annex bridgereis 2014

Tijdens de allereerste tennisreis van STRIJDO in 2013 is er door het bridge echtpaar Jacomien en Wim Kramers aan een tweetal enthousiaste aanstaande bridgers getracht de allereerste beginselen van het edele bridgespel bij te brengen. Dat viel zeker nog niet mee. Er zijn ontelbaar vele regels en regeltjes waaraan een bridger zich nagenoeg altijd zou moeten houden. Des te groter is de bewondering voor onze eerste leerlingen -Miriam Huisman en Thea Barnas- die bijna alle avonden geconfronteerd werden met een stortvloed aan de al gememoreerde regels en regeltjes. Kennelijk hebben onze lessen Miriam dusdanig geïnspireerd dat zij op echte bridge les is gegaan en nu -na slechtst een beperkt aantal lessen- tot een min of meer gevorderde bridger gerekend kan worden. Ja, zo ver gevorderd, dat zij -zeker niet eenmalig- de meester kan wijzen op zijn tekortkomingen op bridgegebied.

Ook dit jaar schoot Mirjam -koud in ons ultra all inclusive hotel MIRACLE aangekomen- de “bridgeleraren” van vorig jaar aan met de vraag: “Wanneer gaan we weer bridgen; ik wil mijn vorderingen graag tonen ?” Nou dat was aan geen(bijna) dovemans oren van Wim gezegd. Jacomien had aanvankelijk geen trek, maar door enthousiaste “meekijkers en commentatoren” (Peter Deelen, Leo Maagdenberg en Douwe van der Veen; familie van Tebbe Eerkes, de organisator van deze tweede Turkijereis) is zij overgehaald om die drie mannen -allen fanatieke klaverjassers- de eerste beginselen bij te brengen.

Wim ging inmiddels aan de slag met de gevorderde leerlingen -Mirjam, Franca en Maarten Verhaag van de tennisclub uit Nieuwegein (introducees vanTebbe). En alras bleek dat hij alle zeilen bij moest zetten om deze drie voor te blijven. Gelukkig bleek zijn decennialange ervaring de doorslag te geven, hoewel ook hij af en toe in de fout ging. Elke avond was het dolle pret, want hoewel er volgens de regels werd gebridged, was er bij elk spel sprake van “een praatje pot (uitleg door de “meester”)” en werd het concept ”ultra ai” alle eer aangedaan.

Kortom alle vier beleven we er veel plezier aan en inmiddels worden de vorderingen duidelijk zichtbaar. Zo duidelijk dat we aan het eind van onze tennis- bridgeweek een heuse bridgedrive (zonder praatje pot !) gaan organiseren met de beginnersklas van Jacomien. Dan zal blijken of het lerarenechtpaar goed werk heeft geleverd. Natuurlijk zou het klasje van Wim met de eer moeten gaan strijken !

Tenslotte, de twee enthousiaste en buitengewoon vrolijke bridgeklasjes hebben andere deelnemers aan de reis o.l.v. Thea er toe geïnspireerd om ook te gaan bridgen, weliswaar boerenbridge, maar toch, zodat bijna elke avond zo’n twaalf deelnemers aan de bridge- tennisreis aan ’t bridgen zijn. Wellicht een idee om het accent een volgende keer te verleggen ?