Epiloog

Lieve volgers van deze reislog,

Het zit er voor de meesten van ons op. Enkele worden morgen om 8 uur en een groepje om 9 uur bij het resort opgehaald. Nog gauw even wat kleren en leuke dingen gekocht in de shopping centre hier om de hoek. Het is altijd een wedstrijd wie het meeste heeft gekocht voor het minste geld.

Ook voor het laatst aan de borrel voor het eten. Een mooie gelegenheid de uitslagen bekend te maken. Ik werd ik verrast met een mooie shirt en geld voor alles wat ik had gedaan. Ook mijn secondant Ronald werd niet vergeten. Miriam had een prachtige oorkonde voor Peter D, de winnaar, gemaakt en voor iedereen een aandenken.

We hebben voor de laatste keer met z'n allen weer twee volle etenstafels bezet en het bedienend personeel wat fooien gegeven. Voor een paar euro's vliegen deze mensen werkelijk voor je. Decadent? Ach, laten we het cultuurverschil noemen. Maar als dit soort Turken in Nederland een dergelijk gedrag zouden vertonen zou het met de BV Nederland een stuk beter gaan.

De laatste wedstrijden waren ongemeen spannend. Peter en Leo hadden dezelfde aantal games maar Leo een gewonnenwedstrijd meer. Als Peter D zou winnen dan was hij kampioen. Hij speelde met op een na de beste dame Letty en verdraait, hij pakte de match. Ook een wedstrijd van de laagst geclasseerden 4 was erg spannend.

Al met al een geweldig vakantie en ik spreek echt namens iedereen maar dat zullen jullie nog wel horen.

Hieronder de eindstand en doe er nog even de twee foto's bij van de finalisten. Het zijn gemiddelden van gewonnen wedstrijden.

Hopelijk hebben jullie een idee hoe wij de vakantie beleefd hebben en dank u voor het volgen.

Groeten Tebbe

Dag 7. Maandag

Hier het verslag, nee niet echt een verslag maa wel ludiek.

Hierna kom ik nog even met de einduitslag van 6 dagen hard werken op de tennisbanen.

Lieve enthousiaste, vrolijke, tennissendemedereizigers,
Terafsluiting van onze geweldige tennisvakantie en om vaniedereenzijn of haar voor onsmeest opvallendebijzonderheden te benoemen,hebben wij voor jullie dezequiz bedacht.

Dag 6. Zondag

De voorlaatste dag tennissen. Het was bij sommige partijen super spannend want vandaag werden ongeveer de finale wedstrijden bepaald.

Hier het verslag van Jos met voor hem de high light Ha Mam:

Vandaag neem ik het verhaalstokje over van Franca en Maarten. Marianne en ik zijn vorig jaar bij de club gekomen op uitnodiging van Wim Kramers tijdens een crematie van een oud Toledo lid. Toledo is de tennisvereniging op de KMA, waarvan ik voorzitter mag zijn. Eerst had ik niet zoveel zin om naar Turkije af te reizen en me daar uit de naad te spelen, maar ik ging thuis toch maar stiekem het internet op om informatie te zoeken over het Miracle resort en ik werd steeds enthousiaster, dus belletje naar Wim en die heeft Tebbe de blijde kont gedaan dat er een 16^e speler was gevonden.

Marianne aan de fluit en ik won de poedelprijs. Na een jaar van noeste trainingsarbeid was ik bereid de eerste plaats van Leo over te nemen, maar helaas verliepen de twee eerste wedstrijddagen rampzalig, ik speelde als een krant en Marianne hielp ook niet echt mee door steeds “voor mij te vroeg” af te fluiten.

Terug naar de dag van vandaag. Tebbe wist weer een gemêleerd spelersveld op te stellen, er werden nu een dames dubbel en een heren dubbel gespeeld en ook, helaas voor mij een heren enkel spel.

Miriam pleegde nog een aanslag op de fluitist, maar gelukkig geen gevolgen. Tijdens de pauze werden we vermaakt door 2 heren van het animatieteam en ook Jos werd uitgedaagd, wie de meeste spieren had is nu nog niet duidelijk geworden.

Deze middag vertrokken we om 15.00 met 11 man/vrouw naar een Hamam in Antalya, typisch Hollands, deze Hamam was 3 x zo goedkoop als bij ons in het hotel, Miriam geweldig geregeld.

Wat moet je je voorstellen bij zo’n Hamam. Ik had al visioenen van gretige maagden die ons vriendelijk doch hardhandig onder handen nemen. Maar mijn herinneringen aan een James Bond film gaven aan dat de Hamam meesters, potige Turkse sumo worstelaars waren en dat trekt toch niet zo. Hamam heeft zich ontwikkeld uit de Romeinse en Byzantijns badhuizen en zijn door het Ottomaanse rijk via Hongarije (Boedapest - Gellert) ook gemeengoed geworden in Nederland.

Gelukkig waren er Indonesische, Kirgizische en andere Oost Aziatische dames, ook werden een aantal dames verwend door mannelijke masseurs. Jos, Douwe, Franca en Tilly trapten weer in de vooraf opgezette val, zij moesten vanwege vastzittende rugspieren, nekspieren en opkomende hoofdpijnen een extra behandeling met een zeer genezende zalf ondergaan. Zo gezegd zo gedaan, die behandelingen duurden ongeveer een ½ uur langer en werden extra geprijsd en veroorzaakten ook een latere terugreis naar het Miracle hotel.

Al met al een wederom enerverende dag,

Jos Bokkelkamp

P.s.
Ronald wil hier toch nog wel een voetnoot bijzetten.
Jacomien moest bijna een reanimatie krijgen. Jos kwam namelijk naar beneden met de legendarische woorden “Alles zat vast” waarop zij bijna in de lachstuip van haar stoel af schoof onder de tafel.
Op de woorden zijn ook al wat variaties gekomen zoals “los gemaakt…. van je geld”, “Jos gaat nu Total Loss” etc.

Dag 5.. Zaterdag

Weer een dag voorbij met echt mooie wedstrijden. Heerlijke cappuccino’s in de pauze met een biertje vóór de lunch en dat allemaal onder een strak blauwe hemel en op het terras ruim 25 graden.

Hier het verhaal van onze introducés Maarten en Franca:

Wat moet je als Thea, in haar verslag, vriendelijk maar toch dwingend vraagt of je als "nieuwkomer" ook iets wilt schrijven voor de reislog van Tebbe. Dan kan je toch niet achterblijven, nee toch! Eerst zullen wij even vertellen hoe wij in deze gezellig groep mensen terecht gekomen zijn.

Tebbe kom je niet alleen op een tennisveld in Antalya of Oosterhout tegen maar ook bij onze vereniging TV Vreeswijk. Daar wordt ieder jaar het après-ski toernooi gehouden en Miriam had aan Maarten gevraagd of hij samen met Tebbe dit toernooi wilde spelen. Het samenspel van die twee was zo voortreffelijk dat zij als eersten eindigden in dit toernooi en de beker mee naar huis mochten nemen. Tebbe wilde het hier niet bij laten en vroeg Maarten of hij ook zin had om mee te gaan met een jaarlijkse tennisvakantie in Turkije. Wij hadden al vele enthousiaste verhalen van Miriam gehoord en twijfelden dan ook geen moment. En zo zijn ook wij hier in Turkije; hier bij een gezellige club tennissers uit Oosterhout en Amsterdam die ons direct in hun groep opnamen.

Dan nu een kort verslag van de 4e tennisdag. De ochtend startte voor ons wat onrustig omdat Maarten en ik druk overleg hadden, hoe het ook weer zat met bridge. De avond er voor hadden we uitleg gekregen van onze bridgeleraar Wim en wel, hoe we naar azen, heren, vrouwen en boeren konden zoeken. We waren op dat moment al moe, hadden de nodige glaasjes op en het ging ons duizelen van alle nieuwe informatie. Miriam bleef dit keer aardig rustig en deed "bijna precies", wat Wim voortdurend met een "big smile" probeerde uit te leggen; er werden geen strakke blikken of priemende ogen meer op haar gericht!

Ook deze dag werd weer een "top" dag, zowel wat sportiviteit als wat weer betreft; volop zon en geen wind! Nadat Tebbe er, zoals alle dagen, nachtwerk van had gemaakt om een goede baanindeling te krijgen, is het hem weer prima gelukt! Iedereen kon vandaag enthousiast aan de slag en er was opnieuw een wisselende samenstelling gecreëerd.
Marianne stapte goed gehumeurd, inclusief nieuwe tas, kookwekker en fluit het "centre court" op en floot kort maar krachtig, de spelers bij elkaar. Ik moet zeggen dat ze steeds beter ingespeeld raakt en op het juiste moment, in een juiste toonhoogte, diepte en kracht de fluit weet te hanteren. Chapeau Marianne!
De mixpartijen gingen als eerste van start; deze was op onze baan strak en spannend. Peter en Leo kregen het voor elkaar om wel 25 keer de bal over en weer te slaan en de dames hadden het genoegen om toe te mogen kijken.

Zoals gewoonlijk werd er tussen de partijen door, koffie gedronken op het terras. De zon deed daar flink zijn best en zorgde er voor dat we nog een tintje bruiner konden worden. Tilly en Douwe hadden inmiddels geïnformeerd naar de mogelijkheden voor een bezoek aan de hamam. Het merendeel was enthousiast om hieraan deel te nemen; de dag voor morgen ziet er zo weer veelbelovend uit! Leuk toch, dat iedereen spontaan een bijdrage levert om er een geslaagde vakantie van te maken!
Hierna moest er toch weer worden getennist. Tebbe vond het dit keer een goed idee om de echtparen met elkaar te laten spelen. Zodoende mochten Maarten en ik samen de baan op en waren Ingrid en Tebbe onze tegenspelers. Geen "echtpaar" dacht ik nog maar tijdens een vakantie gebeuren er wel gekkere dingen!

Daarna was het weer lunchtijd. Oh, wat is al dat eten toch verleidelijk, wat ziet het er heerlijk uit. Iedere dag neem ik mij voor, mijn sterke kant te laten zien en mijn bordje niet zo te vullen. Hoe zwak ben ik ineens als ik die frietjes zie; die moeten gewoon gegeten worden! Maar ja, als je die avond weer een inspannende, gezellige, wijze bridge-avond voor de boeg hebt, moet de maag gewoon goed gevuld zijn! De middag stond voor velen in het teken van lekker ontspannen, liggend op een strandbedje om weer genoeg energie op te doen voor de rest van de dag.

Groetjes van Maarten en Franca

Dag 4. Vrijdag

Helaas, we moeten al weer gaan aftellen. Times flies when you having fun. Maar aan vertrekken willen we nog niet denken. We gaan nog heel wat mooie wedstrijden spelen en de contouren van winners and losers begint zich weer af te teken. Maar het is nog te vroeg om daar iets over te zeggen want er staan voor morgen wat stevige clashes op het programma. Tot morgen heb ik nog steeds gemengd dubbel kunnen indelen maar daarna zal het toch dubbel dames en heren gaan worden. Ook leuk.

Voor vandaag heb ik Thea uit Amsterdam weten te strikken voor een verhaaltje. Thea ken ik van een paar jaar terug in dit hotel en was toen, net als ik, ook op de vrijgezellen toer. Inmiddels heeft ze een vriend Willem die haar steunt in sommige moeilijke (spel)momenten.

Wij vinden het allemaal erg leuk dat er door jullie gereageerd wordt. Het geeft altijd een fijn gevoel als vrienden en familie laten merken dat ze met ons mee (be)leven.

Het verhaal van Thea:

Tebbe vroeg mij gisteren een verslag te maken over mijn beleving van deze vakantie. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Tot 400 woorden. Dat ga ik niet redden hoor. Allereerst wil ik wel even kwijt dat ik het wéér supergezellig vind met jullie allen inclusief de mensen die er nu weer nieuw bij zijn gekomen. Het lijkt net of jullie er altijd al bij waren. Zo gezellig en al vertrouwd met elkaar. Drie dagen van tennis hebben we er al op zitten en of we nu winnen of verliezen; dat maakt voor een aantal niets uit want het plezierige spel en de rally's maken mijn dagen in ieder geval goed. En dan niet te vergeten onze scheidsrechter Marianne. Je doet het wéér met overgave. Top hoor!Wat ik toch plezierig vond dat was (ondanks de storing) de video over Rome. Dit heeft ertoe geleid dat ik opnieuw Rome weer wil bezoeken op een meer uitgebreide manier in combinatie met een bezoek aan Milaan. Een prachtige stad waar ik al eerder was.
Het samen dineren met vooraf de borrels is ook iets waar je bij moet zijn. Gister en eergisteren werd er, onder het genot van lekkere drankjes, gebridged én ook jawel boerenbridge gespeeld op verzoek van Ingrid en Barbara en Willem was zo lief de vierde persoon te zijn. Dit kun je ook spelen vanaf 2 tot 6 spelers. Dus meld je eventueel aan bij mij. Vanmiddag ging er een groepje weer tennissen, een groepnaar het centrum, mijn persoontje en Ingrid even naar de overkant en daarna zijn wij tweeën naar de tafeltennissers gelopen om daar te tafeltennissen. Ingrid was duidelijk beter dan ik.
Tebbe en Ronald zijn even bij de Titanic gaan kijken en zij vertellen jullie zelf wel hun bevindingen.
Even wat anders. Vorig jaar kreeg ik keihard een tennisbal op mijn rechteroog en gisteren was ik een gevallen vrouw. Jawel! Bij het betreden van het restaurant gleed ik uit in een plas water en kwam ik lelijk ten val, maar dan wel in een spagaat op de grond. Toch ook wel weer knap op mijn leeftijd. Niet dan?
Nou ik stop met dit verslag en wil de pen overgeven aan Jos? Ronald? Maarten zou ook leuk zijn als nieuwkomer. Bepalen jullie zelf maar.
Groetjes Thea

Dag 3. Donderdag

Vandaag een tekst van Wim Kramer. Het gaat dit keer niet over tennis maar over zijn tweede passie: Bridge

Ik wil alvorens wel iet over het tennis kwijt. We hebben vol enthousiastme vanochtend weer gespeeld in een zonovergoten Miracle. In de pauze rond 11 uur nog wel even over de husselaars gehad en vroegen ons af of jullie ook buiten konden koffiedrinken.

De blessure van Franca is zo goed als over en omdat we een liefhebber in het hotel hadden gevonden konden we op vier banen spelen.

In de middag is er een ploegje naar de oude stad gegaan, enkele bij het zwembad en de rest aan het strand. We hebben geweldig weer en de wind is gaan liggen gelukkig.

Het eten 's avond is steeds een feest. Zie nog steeds kans 2 lange tafels in een hoek van het restaurant te ritselen en iedereen is lyrisch over wat er allemaal wordt aangeboden.

Van Wim:

Tennis- annex bridgereis 2014

Tijdens de allereerste tennisreis van STRIJDO in 2013 is er door het bridge echtpaar Jacomien en Wim Kramers aan een tweetal enthousiaste aanstaande bridgers getracht de allereerste beginselen van het edele bridgespel bij te brengen. Dat viel zeker nog niet mee. Er zijn ontelbaar vele regels en regeltjes waaraan een bridger zich nagenoeg altijd zou moeten houden. Des te groter is de bewondering voor onze eerste leerlingen -Miriam Huisman en Thea Barnas- die bijna alle avonden geconfronteerd werden met een stortvloed aan de al gememoreerde regels en regeltjes. Kennelijk hebben onze lessen Miriam dusdanig geïnspireerd dat zij op echte bridge les is gegaan en nu -na slechtst een beperkt aantal lessen- tot een min of meer gevorderde bridger gerekend kan worden. Ja, zo ver gevorderd, dat zij -zeker niet eenmalig- de meester kan wijzen op zijn tekortkomingen op bridgegebied.

Ook dit jaar schoot Mirjam -koud in ons ultra all inclusive hotel MIRACLE aangekomen- de “bridgeleraren” van vorig jaar aan met de vraag: “Wanneer gaan we weer bridgen; ik wil mijn vorderingen graag tonen ?” Nou dat was aan geen(bijna) dovemans oren van Wim gezegd. Jacomien had aanvankelijk geen trek, maar door enthousiaste “meekijkers en commentatoren” (Peter Deelen, Leo Maagdenberg en Douwe van der Veen; familie van Tebbe Eerkes, de organisator van deze tweede Turkijereis) is zij overgehaald om die drie mannen -allen fanatieke klaverjassers- de eerste beginselen bij te brengen.

Wim ging inmiddels aan de slag met de gevorderde leerlingen -Mirjam, Franca en Maarten Verhaag van de tennisclub uit Nieuwegein (introducees vanTebbe). En alras bleek dat hij alle zeilen bij moest zetten om deze drie voor te blijven. Gelukkig bleek zijn decennialange ervaring de doorslag te geven, hoewel ook hij af en toe in de fout ging. Elke avond was het dolle pret, want hoewel er volgens de regels werd gebridged, was er bij elk spel sprake van “een praatje pot (uitleg door de “meester”)” en werd het concept ”ultra ai” alle eer aangedaan.

Kortom alle vier beleven we er veel plezier aan en inmiddels worden de vorderingen duidelijk zichtbaar. Zo duidelijk dat we aan het eind van onze tennis- bridgeweek een heuse bridgedrive (zonder praatje pot !) gaan organiseren met de beginnersklas van Jacomien. Dan zal blijken of het lerarenechtpaar goed werk heeft geleverd. Natuurlijk zou het klasje van Wim met de eer moeten gaan strijken !

Tenslotte, de twee enthousiaste en buitengewoon vrolijke bridgeklasjes hebben andere deelnemers aan de reis o.l.v. Thea er toe geïnspireerd om ook te gaan bridgen, weliswaar boerenbridge, maar toch, zodat bijna elke avond zo’n twaalf deelnemers aan de bridge- tennisreis aan ’t bridgen zijn. Wellicht een idee om het accent een volgende keer te verleggen ?

Dag 2. Woensdag

Zoals beloofd vandaag een stukje van een medereiziger. Dit keer Ronald.

Vandaag is het dan zover, we kunnen tennissen. Na de regen en wind van gisteren: zon en wind. Hierover straks meer ;-) Maar eerst eten. In een hotel als waar wij vertoeven is het alsof het daar om draait. De buffettafels zijn rijk gevuld en alsof dat nog niet genoeg is worden aan 2 zijden ook nog extra gebakken, spiegelei, roerei, spaghetti croissants etc etc. Wij als sportievelingen kunnen dat allemaal weerstaan natuurlijk en onze bordjes zijn dan ook spaarzaam(?) gevuld. De meesten zien we dan ook minzaam langs die tafels schuiven, of is het nog de vermoeidheid van de reis?
Een enkeling is alweer vergeten dat we om 9:30 verwacht worden op de tennisbaan en schuiven aan het ontbijt op het moment dat de meesten van ons alweer onderweg zijn naar de kamer om de rackets te halen.

Maar we staan dan toch met z'n allen ruim voor tienen klaar zodat Tebbe zijn verhaal kan afsteken, puntentelling wordt nogmaals uitgelegd en de baanindeling wordt vastgesteld. Hierover ontspon zich toch een kleine discussie. Baan 1, 2, 3, en 4 staat met grote borden aangegeven maar Tebbe heeft zo zijn eigen idee wat het centercourt is :-)
Maar dan toch, we zijn zover. Marianne test haar fluitje, zet de kookwekker en daar klinkt de start.

Ik zei het al in het begin, wat is gebleven na de regen is de wind. Het stormde vannacht (nietwaar Peter?) en nog steeds waait het HARD. Voorbeeld? Je slaat de bal naast het veld, denk je, maar de wind blaast hem weer net op de lijn. Tebbe heeft een andere voordeel gevonden. De bal hoog in het achterveld, de bal stuitert en de wind blaast de bal tegen het hek. Probeer dan je racket er nog maar achter te zetten.
Maar iedereen heeft dezelfde handycap en ieder heeft zo zijn ideeën over het feit of dit nog wel iets met tennis te maken heeft. Maar dan is het toch wel weer als vanouds zodra Marianne op de fluit blaast en het einde van de eerste wedstrijden aankondigt: koffie. Met z'n allen op het terras in de zon en zoveel mogelijk, uit de wind. Prima toeven zo.
Ook de 2de wedstrijd van vandaag wordt afgewerkt en sommigen blijven in verbijstering achter met zoveel dubbele fouten die ze geslagen hebben. De wind eist ook nu zijn rol op.
Hopelijk dat het morgen minder waait.

Maar nu eerst lunchen, eten was het waar het om draaide weet u nog :-)
En dan gaat een ieder zo zijn eigen weg, sommigen gaan shoppen, andere zoeken de zon op bij het zwembad, weer anderen maken nog even een middagdutje. Maar vanavond zien we elkaar weer bij de pianobar.

Opnieuw een groot deel van de zaal geblokkeerd. Twintig personen op riante fauteuils nemen nogal wat ruimte in. Enn het feestje krijgt nog een bijzonder tintje: Jos en Marianne zijn vandaag 43 jaar getrouwd. Dat mag niet ongemerkt voorbij gaan! Met een coctail met sterreltjes en een gezamenlijke hymne aan het buidspaar is dat 'ongemerkt' ook niet gebeurt.

's Avonds na het eten had Tilly en Douwe nog een DVD te laten zien over hun reisje naar Rome. Alleen de DVD hebben we gezien, maar de beelden hierop had toch wel wat meer werk.

De avond werd weer afgesloten met een bridgedrive aan 2 tafels zelfs. Ook boerenbridge werd niet geschuwd en ook hiervoor waren nog mensen te porren. Zo heeft het wel weer voordelen met een grote groep te zijn.

Nu naar bed want morgen worden we toch wel weer fris op de baan verwacht.

Dag 1. Dinsdag. De kennismaking

Om vijf en zes uur vertrokken de vliegmachines richting Turkije. Om een uur of twaalf, na hartelijke begroetingen, alsof we elkaar jaren niet hebben gezien, was de groep compleet en was het een borrel drinken, eten en de kamers opzoeken. Sommigen hadden het zekere voor onzekere genomen en stonden veel te vroeg op Schiphol maar hebben dat in de middag met gestrekte houding wel ingehaald. Behalve Wim natuurlijk want die heeft het bewegingsvirus nog steeds dus was die in de natte groep te vinden.

Zoals het zo’n beetje ging als vorig jaar was iedereen rond zes uur bij de vleugel in het hoekje van de bar en hebben de kennismaking wat versterkt. Er is namelijk nog een aantal bij de groep van vorig jaar toegetreden. Enkele van Strijdo maar ook een stel van de vereniging van Miriam. Douwe en Tilly uit Drenthe zijn als belangstellende ook bij de groep aangeschoven en dat gaf een aardig grote kring maar erg gezellig. De obers hebben volgens mij niet de opdracht om zuinig te schenken want om de haverklap staat er weer een drankje. Om te voorkomen dat we met knikkende knieën de eetzaal binnen gaan heb ik alvast voor half acht twee lange tafels gereserveerd en dat blijft ook zo de komende dagen. Een paar euro aan de juiste persoon verschaft wat privileges. Heet dat omkopen? Welnee, we zijn wel in Turkije he?

Het programma voor morgen is om half 10 op de baan voor de eerste wedstrijden. Helaas kampen we net als vorig jaar gelijk al met wat blessures. Franca heeft thuis een smak gemaakt waardoor ze pijn in haar heup heeft en Leo klaagt over pijn in zijn arm. Jacomien wil vanwege de hardheid van de banen maar één partij spelen. Dus maar even kijken hoe het morgen met de kneuzebeentjes gaat.

Behalve tennis wordt er ’s avonds ook gebridged. Wim heeft vorig jaar Thea en Miriam besmet met dit hoogstaand spel en Miriam pakt het zelfs door op cursus te gaan heel serieus aan. Maar er zijn nog meer liefhebbers dus een speeltafel is zo gevuld.

Het weer was vandaag niet goed en kwamen met regen aan. De verwachtingen zijn echter goed en daar rekenen we dan maar op want je gaat natuurlijk geen 2.5 duizend kilometer van huis om in Oosterhouts weer terecht te komen.

Morgen zal ik wat foto’s plaatsen en wellicht iemand anders een verslagje laten maken.